Gaston Bertrand
Gaston Bertrand werd op 2 september 1910 in Wonck-sur-Geer geboren. Terwijl hij allerhande stielen en bezigheden uitoefende, volgde hij tegelijk tekenlessen aan de École Saint-Luc in Brussel, aan de Koninklijke Academie van Brussel en daarna aan de Academie voor Schone Kunsten van Sint-Joost-ten-Node. Daar werd hij bevriend met Anne Bonnet en met Louis Van Lint. Alle drie namen ze in 1938 deel aan “Art Jeune”, een tentoonstelling die door Charles Pry in de Galerie Atrium werd georganiseerd. In 1937 kreeg Gaston Bertrand de derde beurs van de Prijs van Rome, waardoor hij het jaar daarna een maand in Parijs kon verblijven. Hij was medestichter van de groep “Apport” en nam regelmatig deel aan hun activiteiten. In mei 1942 stelde hij op zijn eerste persoonlijke tentoonstelling een geheel van werken voor die zijn verlangen naar originaliteit en creativiteit goed tot uiting brachten. In 1944, 1946 en 1949 wijdde de Galerie Apollo een monografische tentoonstelling aan hem. Als stichtend lid van De Jonge Belgische Schilderkunst in 1945, nam hij aan alle tentoonstellingen van de groep deel. Nadat hij aanvankelijk de genreschilderkunst beoefende, begon er bij hem een traag bezinkingsproces van de werkelijkheid en al gauw hield hij alleen het wezenlijke, de essentie ervan over, enkele zeer beduidende, sobere en verfijnde lijnen, gecombineerd met grote kleurvakken. Elk van zijn werken lijkt wel een architecturale compositie waarvan het evenwicht toe te schrijven is aan een minimale voorstelling, of het nu om een portret gaat of om een zicht van de Parijse metro. Van 1956 tot 1970 stond hij op vraag van professor Jean Guiraud van de École Saint-Luc in Brussel aan het hoofd van de afdeling schilderkunst. In 1989 werd de Stichting Gaston Bertrand opgericht die instaat voor de bevordering en het behoud van zijn werken. Deze vooraanstaande figuur van de Belgische kunstwereld overleed in 1994.
